به گزارش ساختمان نگار؛ معماری ایرانی-اسلامی، با ویژگیهایی چون حیاط مرکزی، ایوان، طاقنما، آجرکاری و هندسه متناسب با اقلیم، قرنها هویت بصری و زیستی شهرهای ایران را شکل داده است. اما با ورود جریانهای مدرن و رشد سریع شهرنشینی، این سبک معماری کمکم جای خود را به فرمهای غربی و سازههای بیهویت داد.
با این حال، طی یک دهه اخیر، بازگشت به معماری بومی و اسلامی به عنوان یک ضرورت در میان متخصصان مطرح شده است. مهندس «رضا توکلی»، معمار و پژوهشگر معماری اسلامی در گفتوگو با ما میگوید:
«معماری ایرانی نهتنها زیباییشناسی ویژهای دارد، بلکه بسیار کاربردی و اقلیممحور است. حیاط مرکزی مثلاً باعث تهویه طبیعی میشود. اگر این عناصر با تکنولوژی روز ترکیب شوند، میتوان به الگوهای نوینی رسید که هم بومی هستند و هم مدرن.»
نمونههایی از این ترکیب در پروژههایی چون خانههای نوساز در یزد و برخی مساجد جدید در تهران دیده میشود. در این ساختمانها، هم از فرم گنبدی و رواقسازی بهره گرفته شده و هم از مصالح نوین و سامانههای هوشمند تهویه و نورپردازی استفاده شده است.
اما چالشهایی نیز وجود دارد. یکی از موانع جدی، گرانی اجرای تزئینات سنتی1 مانند مقرنس یا کاشیکاری است. همچنین، بسیاری از قوانین ساختوساز شهری بهگونهای تنظیم شده که امکان استفاده از بعضی از فرمهای معم
0 دیدگاه